Još od vremena pozne antike Panonija je predstavljala rubnu, ali veoma značajnu oblast Rimskog carstva. Na pomenutom prostoru krajem IX veka došlo je do formiranja ugarske država. NJena hristijanizacija i uzdizanje na rang kraljevine uticala je na bliže povezivanje sa tokovima zapadnoevropske istorije. Sređivanje situacije na prostoru Balkana početkom XI veka omogućila je otvaranje nove hodočasničke rute, koja je svojim značajnim delom vodila preko teritorije Ugarske. Ovakav razvoj događaja doveo je do bližih kontakata većeg broja stanovnika zapadne Evrope sa pomenutim prostorom. Ovu tendenciju su dodatno uvećali krstaški ratovi. Mongolski prodor, kao i kasnija ekspanzija Osmanlija, koja je dovela do pada srednjovekovne Ugarske, dodatno su uticali na interesovanje za ovu rubnu zemlju zapadnog hrišćanstva. Doktorska teza Diskurs južne Ugarske u narativnim izvorima od XI do XVI veka, predstavlja pokušaj da se kroz kritičko sagledavanje srednjovekovnih izvora rekonstruiše percepcija ovog dela ugarske države, njenog stanovništva i ekoistorijskih činilaca. Pod južnom Ugarskom u našem izlaganju, podrazumevaćemo deo njenog južnog pograničja, a ove oblasti danas čine teritorije današnje severne Srbije, koja administrativno pripada AP Vojvodini, tj. Bačka, Banat i Srem, uz oblasti Mačve i Braničeva. Za hronološki okvir smo uzeli period od početka XI veka do 1526. godine. Gornja granica označava izlazak Kraljevine Ugarske na političku scenu Evrope, dok se donjom godinom završava njen politički subjektivizam, što je posledica osmanske ekspanzije. Zbog značajnog broja izvora, našu analizu ćemo ograničiti na latinske izvore. U tekstu našeg rada težićemo da prikažemo koji su faktori uticali na percepciju južne Ugarske u istorijskim izvorima, kako je tekla njena evolucija, težeći da ocenimo koliko se ovo subjektivno viđenje razlikuje od objektivnih saznanja do kojih je istorijska nauka došla.