Ispoljavanje muzičkog doživljaja, koje se kod učenika najspontanije odvija u oblasti stvaralaštva, treba podsticati kroz sve aktivnosti na časovima Muzičke kulture: pevanje pesama, izvođenje brojalica i muzičkih igara, sviranje na dečjim instrumentima i slušanje muzike. Učestalost primene stvaralaštva omogućava da se učenički stvaralački potencijali u potpunosti izraze, a uključivanjem dečjeg stvaralaštva u ostale aktivnosti učenici će biti motivisaniji za stvaralački rad ili improvizaciju. Aktuelnost teme dečjeg muzičkog stvaralaštva, kao nastavne oblasti predmeta Muzička kultura, u radu je sagledana sa nekoliko aspekata: u kontekstu novih tendencija savremenog obrazovanja usmerenih ka razvoju kreativnog mišljenja i kreativnog pojedinca, sa stanovišta nedovoljno istraženog naučnog problema i u odnosu na mogućnost primene interaktivnog pristupa, kao jednog od savremenih modela nastave. U tom smislu, teorijski okvir rada obuhvata analizu programskih sadržaja i zahteva predmeta Muzička kultura, teorije razvoja estetskih, kreativnih i muzičkih sposobnosti učenika, teorijski osvrt na specifičnosti dečjeg muzičkog stvaralaštva definisane sa metodičkog i sociološkog aspekta, koncepciju interaktivne nastave i prikaz dosadašnjih teorijskih i empirijskih istraživanja muzičkog stvaralaštva.U cilju utvrđivanja efekata primene interaktivnog pristupa realizaciji dečjeg muzičkog stvaralaštva, sprovedeno je kvazieksperimentalno istraživanje sa neekvivalentnom kontrolnom grupom. Uzorkom su obuhvaćena 182 učenika četvrtog razreda (104 učenika eksperimentalne grupe i 78 učenika neekvivalentne kontrolne grupe) u dve osnovne škole u Jagodini i 32 učitelja koji rade u navedenim školama. Eksperimentalni program dizajniran je u skladu sa predmetom istraživanja, ali i sa programskim zahtevima nastave, zbog čega su vidovi muzičkog stvaralaštva prilagođeni nastavnim jedinicama u oblasti izvođenja i slušanja muzike u postojećim operativnim planovima rada. Od istraživačkih tehnika primenjene su anketiranje, usmeno testiranje, posmatranje modelovanih nastavnih časova (eksperimentalna grupa) i analiza dečjih radova. U analizi prikupljenih podataka i interpretaciji rezultata istraživanja primenjena je deskriptivna metoda i istraživački postupak analize sadržaja. Korišćeni su sledeći instrumenti: Anketni upitnik za učitelje (posebno konstruisan za potrebe istraživanja), Protokol/tabela za posmatranje i evaluaciju nastavnog časa primenom postupka sekvencijalne analize (sekvencijalna analiza, Ivić, Pešikan i Antić, 2001, tabela za evaluaciju časa, Petrović, 2004), Literarni tekstovi pesama na koje su učenici stvarali melodiju na inicijalnom i finalnom merenju (Paun i Kamila, Gvida Tartalje), Lista za bodovanje dečjih radova u oblasti muzičkog stvaralaštva (preuzeta i modifikovana Lista za bodovanje dečjih literarnih/likovnih radova, Šefer, 2008).Nakon realizacije eksperimentalnog programa, primenom sekvencijalne analize segmenata časova na kojima je zastupljeno dečje muzičko stvaralaštvo, analizirane su aktivnosti učenika, a rezultati ukazuju na relevantnost učeničkih aktivnosti u odnosu na funkciju sekvence, cilj časa i prirodu predmeta. Rezultati anketiranja učitelja o metodičkim aspektima dečjeg muzičkog stvaralaštva pokazuju da učitelji u velikoj meri poznaju složenost i osobenost dečjeg muzičkog stvaralaštva i da su svesni svoje uloge i odgovornosti za realizaciju ove nastavne oblasti predmeta, ali i da u praksi primenjuju tradicionalni model nastave, ne prilagođavajući navedenu oblast mogućnostima i potrebama učenika. Ključne rezultate istraživanja predstavljaju ishodi eksperimentalnog programa, odnosno postignuća učenika u oblasti dečjeg muzičkog stvaralaštva. Nakon analize dečjih radova u eksperimentalnoj i neekvivalentnoj kontrolnoj grupi, radi njihovog upoređivanja i bodovanja prema unapred određenim parametrima (ritam, melodija, formalno zaokruženje, akcenti i opšti utisak o radu), izvršena je statistička analiza podataka. Prema tim nalazima, ostvarena prednost eksperimentalne grupe u odnosu na neekvivalentnu kontrolnu statistički je značajna. Na osnovu dobijenih kvantitativnih podataka, ali i na osnovu kvalitativne analize pojedinačnih muzičkih komponenti dečjih stvaralačkih radova, došli smo do zaključka da su bolja postignuća učenika eksperimentalne grupe na finalnom merenju rezultat primene interaktivnog pristupa realizaciji dečjeg muzičkog stvaralaštva. Osim toga, kvalitativnom analizom ustanovljeno je da je originalnost, u vidu retkih i jedinstvenih muzičkih rešenja, u većoj meri zastupljena u radovima eksperimentalne grupe. U skladu sa tim, ponavljanja muzičkih motiva i refleksija poznatih sadržaja prisutniji su u radovima učenika neekvivalentne kontrolne grupe.Praktični značaj ovog istraživanja prevashodno predstavlja primenljivost predloženog modela u nastavnoj praksi. Istovremeno, uslovljenost dizajniranja eksperimentalnog programa aktuelnim programskim okvirima i smernicama, jedno je od metodoloških ograničenja ovog rada. U tom smislu, pedagoške implikacije odnose se na otvorenost i fleksibilnost planiranja stvaralačkih aktivnosti učenika u nastavi muzičke kulture, što bi doprinelo razvoju kreativnog mišljenja, inoviranju nastavnog procesa i otvaranju pitanja mogućnosti i potrebe proučavanja dečjeg muzičkog stvaralaštva, kao značajnog naučnog problema. Dobijeni rezultati i zaključci sugerišu dalje pravce istraživanja usmerene ka pronalaženju novih strategija za učenje i razvoj u stvaralačkom području.