De strijd om Bali. Geweld, verzet en koloniale staatsvorming 1846-1950 is een analyse van meer dan honderd jaar koloniale onderdrukking en de strijd van de bevolking daartegen. De vraag staat centraal waarom er op dit eiland, dat in de koloniale tijd als ‘paradijselijk’ en ‘loyaal’ bekend stond, blijkbaar veel geweld is gepleegd en waarom daarover zo weinig bekend is. Dat is onderzocht aan de hand van archiefonderzoek, onderzoek ter plaatse en interviews met 128 betrokkenen op Bali en in Nederland. Ook zijn de politieke en militaire niveaus systematisch met elkaar vergeleken. Dit onderzoek verlegt de nadruk van Java naar Oost-Indonesië en maakt duidelijk dat de federale politiek, de oprichting van de deelstaat Oost-Indonesië in 1946 op Bali, wijdverspreid geweld en verzet veroorzaakte. Ook behelsde de nieuwe staat een voortzetting van het koloniale bestel dat poogde voort te borduren op de oude factiestrijd van de adel. De dood van de jonge commandant I Gusti Ngurah Rai en zijn troepen aan de vooravond van de stichting van de staat Oost-Indonesië op Bali in 1946 staat in het teken van deze bevindingen. Dat het gezag wilde afrekenen met de oppositie werd al zichtbaar in de rapportages door genocidale retoriek, verwijzingen naar ‘Atjeh’ en de koloniale ideeën over Indonesiërs. Door onderzoek ter plaatse kwam naar voren dat gevangenen in afgeschermde tangsi’s (gevangenkampen) systematisch zijn gemarteld en geëxecuteerd, of al meteen na arrestatie. Niet alleen zijn deze misdaden weggemoffeld in de koloniale administratie, maar ook het decennialange verzet van de bevolking zelf bleef hier ongekend. Dat lange negeren heeft weer een diepe stilte veroorzaakt in de Nederlandse geschiedschrijving.