Dit onderzoek heeft tot doel zicht te krijgen op de veranderende betekenissen die christelijk-religieuze objecten toebedeeld krijgen, wanneer zij losgemaakt worden uit hun oorspronkelijke kerkelijke omgeving en geplaatst in een nieuwe, zich steeds wijzigende museale context. Daartoe is een nauwkeurige bestudering van de ontstaans-, de ontwikkelings- en de presentatiegeschiedenis van Museum Catharijneconvent als casus genomen. De presentatiegeschiedenis van Museum Catharijneconvent maakt duidelijk dat objecten, afhankelijk van de context waarin zij worden geplaatst, een andere connotatie krijgen, maar ook dat het hoe en waarom van deze betekenisverandering per fase aanmerkelijk verschilt. In de ontstaansgeschiedenis van het Aartsbisschoppelijk Museum, de voorloper van Museum Catharijneconvent, vormt de katholieke emancipatie eind negentiende eeuw een belangrijke reden om studieobjecten ter bevordering van de katholieke kunst en geschiedenis en van het kunstambacht te verzamelen. Wanneer de collectie verhuist naar het Centraal Museum en daar in de context van de stedelijke collecties terecht komt, worden de objecten bewust als kunstvoorwerpen gepositioneerd. Nieuwe museale ontwikkelingen na de Tweede Wereldoorlog leiden tot een cultuurhistorische manier van presenteren, waarmee de weg naar de oprichting van rijksmuseum Het Catharijneconvent geopend wordt; een ontwikkeling die alleen door een groeiende kerkelijke oecumene kon plaatsvinden. Vanaf 1991 moet het museum van overheidswege verzakelijken, wat samengaat met een grotere gerichtheid op de belevingswereld van de bezoeker. Zo worden christelijk-religieuze objecten in verschillende perioden telkens anders gebruikt en kan het museum door middel van objecten over de tijd heen betekenissen overdragen, die in de eigen tijd ingepast worden.