Ex-werknemer wordt iemand door het einde van de arbeidsovereenkomst, wat zowel kan gebeuren tijdens als aan het einde van iemands loopbaan. Een ex-werknemer is dus niet per definitie oud en gepensioneerd, maar kan net zo goed een jong iemand zijn die van baan wisselt. Ex-werknemers zijn daardoor een divers gezelschap, met uiteenlopende belangen. Wat zij gemeen hebben is dat zij zich allen in de postcontractuele fase bevinden ten opzichte van hun ex-werkgever. Ik doel daarmee op de voortdurende rechtsverhouding tussen de ex-werknemer en ex-werkgever. Dit onderzoek behandelt hoe in wetgeving en rechtspraak wordt omgegaan met de postcontractuele rechtsverhouding. In dat kader wordt onderzocht wat de postcontractuele rechtsverhouding tussen de ex-werknemer en de ex-werkgever inhoudt, in hoeverre deze rechtsverhouding door het arbeids- en pensioenrecht wordt beheerst en of daaraan behoefte is. De onderliggende vraag is welke bijzondere problemen ontstaan in de postcontractuele rechtsverhouding en hoe die problemen kunnen worden opgelost. De onderwerpen van de postcontractuele rechtsverhouding die in dit onderzoek centraal staan, zijn zorgvuldigheidsverbintenissen, zorg- en beloningsverbintenissen, het wijzigingsvraagstuk en medezeggenschap. Terugkerend thema daarbij is waar de door de wetgever gemaakte keuzes vandaan komen in de verscheidenheid aan wetten die deze onderwerpen bestrijken, hoe de rechter daarmee in de praktijk omgaat en of er een rode lijn in valt te ontdekken.