Vijf procent van de patiënten, die vanwege een ongeval in een ziekenhuis moeten worden opgenomen, is ernstig gewond. Gelukkig overleeft verreweg het grootste gedeelte van deze patiënten hun ongeval. Over hoe het hen op langere termijn vergaat, is echter weinig bekend. Daarom zijn in dit onderzoek de kwaliteit van leven (KvL) in relatie tot psychische en fysieke klachten op de langere termijn bij ernstig gewonde patiënten onderzocht. Uit dit onderzoek blijkt dat ernstig gewonde patiënten op de langere termijn een verlaagde KvL hebben. Dit bleek echter alleen het geval voor de patiënten die na hun ongeval psychische klachten hebben. De letselernst en het type letsel, bleken minder relevant. Dertig procent van de studiepopulatie had 3 jaar na het ongeval psychische klachten. Het implementeren van psychische zorg in multidisciplinaire traumazorgteams en revalidatieprogramma’s wordt daarom aanbevolen bij zwaargewonden. De situatie van de patiënten bleek op de langere duur niet significant meer te veranderen. Het is daarom zinvol patiënten die een risico lopen op slechtere langetermijnuitkomsten vroegtijdig te selecteren. Persoonlijkheidskenmerken kunnen helpen in een vroeg stadium te voorspellen wie op de langere termijn een verhoogd risico loopt op een lage KvL. Persoonlijkheidskenmerken zijn namelijk vrij stabiel en bleken eveneens gerelateerd te zijn aan de ervaren KvL, psychische klachten en fysieke beperkingen. Verder wordt aanbevolen screeningsvragenlijsten voor een vroegtijdige selectie van risicogroepen op te nemen in de reguliere zorg. Dit kan handvatten bieden voor een tijdige, meer passende vervolgbehandeling, zoals het aanbieden van andere coping-strategieën (manieren om met problematiek om te gaan). Een casemanager wordt daarbij aanbevolen, om zorg op maat te coördineren. In het onderzoek zijn de kwaliteit van leven, psychische klachten en lichamelijke beperkingen bij ernstig gewonde patiënten op langere termijn onderzocht. Factoren die van invloed kunnen zijn op deze uitkomstparameters, zijn eveneens onderzocht. Daartoe is een groep ernstig gewonde ongevalpatiënten, 3 jaar en 10 jaar nadat ze hun letsel opliepen, benaderd om vragenlijsten hierover in te vullen. Daarnaast zijn sommige aspecten van de persoonlijkheid van de patiënt bepaald, om verbanden te onderzoeken tussen de langetermijneffecten en de persoonlijkheid. Ook is onderzocht, of een Nederlandse aangepaste versie van de Short Musculoskeletal Function Assessment (SMFA) – een generieke vragenlijst die gebruikt wordt om fysieke beperkingen te meten – geschikt is om te gebruiken bij ernstig gewonde patiënten. De vragenlijst bleek zowel betrouwbare informatie over de gezondheidstoestand van de patiënten, als over hun KvL te verschaffen. Naast de persoonlijkheid van de patiënten en de aanwezigheid van psychische klachten, leken bestaande klachten vóór het ongeval en werkloosheid een risico te vormen voor een lagere KvL. Een langere verblijfsduur in een ziekenhuis of op de intensive care en alleen wonen, waren eveneens geassocieerd met een lagere KvL. Met name patiënten met psychische klachten bleken ook fysieke beperkingen te ervaren.