Hoe kijkt Johannes Calvijn naar de kerk? En hoe beïnvloedt Pinksteren zijn visie op de kerk? Calvijn ziet het nieuwe en bijzondere van Pinksteren in de woorden “Ik zal uitgieten” en “over alle mensen” (Hand. 2:17). Deze twee woordgroepen vormen het verdelingsprincipe voor het systematische deel van deze studie. De eerste woordgroep leidt tot een discussie over de Heilige Geest, Hij die de kerk niet alleen door het Woord maar ook door zijn geheime leiding meeneemt. Uit de Geest komen vervolgens alle gaven voort, en bijzondere aandacht wordt geschonken aan de buitengewone gaven en hun gebruik in de kerk van Calvijns dagen. De gaven van de Geest vormen ook de basis voor Calvijns verstaan van de ambten. Dit deel wordt afgesloten met een discussie over de doctrina en het Woord. De tweede woordgroep – “over alle mensen” – leidt onvermijdelijk tot een discussie over de plaats van de heidenen in de kerk. Dit wordt gevolgd door een hoofdstuk over de ecclesiologie, waar aandacht wordt geschonken aan de ecclesiologische aspecten die Calvijn in het boek Handelingen identificeert. De studie wordt afgesloten met een behandeling van de sacramenten, in bijzonder het sacrament van de doop. Dit alles wordt geplaatst tegen de achtergrond van de historische context waarin Calvijn dit werk schreef, en vergeleken met oude en meer eigentijdse commentatoren op het boek Handelingen. De conclusie laat zien hoe Calvijns commentaar op Handelingen zijn ecclesiologie, zoals te vinden in de Institutie, kwalificeert en verrijkt.